وقتی با آدم بزرگ ها ازدوست تازه تان حرف بزنید ازتان درباره چیزهای اساسی اش سوال نمی کنند.
هیچ وقت نمی پرسند :
" آهنگ صداش چه طور است؟
چه بازی هایی را بیشتر دوست دارد؟
پروانه جمع می کند یا نه؟ "
هیچ وقت نمی پرسند :
" آهنگ صداش چه طور است؟
چه بازی هایی را بیشتر دوست دارد؟
پروانه جمع می کند یا نه؟ "
می پرسند:
" چند سالش است؟
چند تا برادر دارد؟
وزنش چه قدر است؟
پدرش چه قدر حقوق می گیرد؟
" و تازه بعد از این سوال ها است که خیال میکنند طرف را شناخته اند.
اگر به آدم بزرگ ها بگویید یک خانه قشنگ دیده ام از آجر قرمز که جلو پنجره هاش غرق شمعدانی و بامش پر از کبوتر بود محال است بتوانند مجسمش کنند.
باید حتما بهشان گفت یک خانه صد میلیونی دیدم تا صداشان بلند بشود که: وای چه قشنگ
" چند سالش است؟
چند تا برادر دارد؟
وزنش چه قدر است؟
پدرش چه قدر حقوق می گیرد؟
" و تازه بعد از این سوال ها است که خیال میکنند طرف را شناخته اند.
اگر به آدم بزرگ ها بگویید یک خانه قشنگ دیده ام از آجر قرمز که جلو پنجره هاش غرق شمعدانی و بامش پر از کبوتر بود محال است بتوانند مجسمش کنند.
باید حتما بهشان گفت یک خانه صد میلیونی دیدم تا صداشان بلند بشود که: وای چه قشنگ
جملات الهام بخش