چقدر خوب است،
كسى بيايد...
و باورهاى تلخت را،
به همين سادگى...
تنها با بودنش، از تو بگيرد.

من تنها با مردی ازدواج می کنم که عتیقه شناس باشد تا هر چه پیرتر شدم برای او عزیزتر باشم … آگاتا کریستی

 

گوشه ای دنج... کلبه ای چوبی... چند تکـــه هیزم برای گرم شدن
ســـــکوت و چـــــند روز فراموشـــــی

اگر واقعا پی ببریم هر کلمه ای ،
که از دهان ما خارج می شود ،
به منزله سنگی است که ...
در بنای دوستی و دشمنی بکار می رود ،
آنوقت سعی خواهیم کرد سخن بی ارزش ،
از دهانمان خارج نشود ... !

دکتر ماردن

بعضی ها سکوت شان هم صدای دروغ می دهد ...

گاهی باید از دیگران فاصله بگیری
اگر اهمیت دادند ارزشت را خواهی فهمید
و اگر اهمیتی ندادند
خواهی فهمید کجا ایستاده ای...!

"محمود دولت آبادی "

امید آن حسی است که میگوید حسی که الان دارید دائمی نیست.

در آخر ما حرفهای دشمنانمان را از یاد می‌بریم اما سکوت دوستانمان را هرگز … مارتین لوتر کینگ

تقصیر هیچ کسی نیست
ما از شنیدن دروغهای زیبا خوشمون میاد
و برای شنیدن حقیقتهای تلخ ناشنواییم ...

"عادل فردوسی پور"

ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﯾﺪ
ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎلیست! . . .

جهت مشاهده آرشیو "نمایش احساس با عکس" اینجا کلیک کنید.

شــــــیرین ترین لـــــــــبخند ... 

اون لبخندیه که وقتی میخوای بهش اس ام اس بدی یه دفــه خودش اس ام اس میده ...

زمـان همـه چیـز را حـل می کنـد
امـا انگـار سـاعـت دنیـا …
خـواب اسـت !
 

 

به قـلـب آنـکه سـوا کرده بود چاقو زد
مرا به یاد تو انداخت "هندوانه فروش"
 

دیوانه ای راگفتند:
 چه خواهی ازخدای خویش ؟

 گفت:
 عقل سالم خواهم تا
برای عشقم دوباره دیوانه شوم ...
 

زن ها از عـــادی شدن
از تکــراری شدن
از مثل روز اول نــبودن
می تــرســند...!
گــاهی زن ها را مـثل روز اول دوست بـدارید 
 

زن معنــــی تمــــام نگـــاه ها را می دانـد....
میداند...
چـــــــه نگاهــــی برای دیدن قلـــبش است...!
چــــــه نگاهــــــی برای کشـــف اندامـــش...!

دختر که باشی 
میدونی اولین عشق زندگیت پدرته
دختر که باشی 
میدونی که محکم ترین پناهگاه دنیا 
آغوش گرم پدرته
دختر که باشی 
میدونی مردانه ترین دستی 
که میتونی تو دستت بگیری و 
دیگه از هیچی نترسی 
دستای گرم و مهربون پدرته
دختر که باشی 
میدونی هر کجای دنیا هم باشی 
چه باشه چه نباشه 
قویترین فرشته نگهبان پدرته ...

باید مــــرد باشی تا بفهمی
احــسـاس یک زن؛
فروشــــی نیست
هـــــــــدیه است .../. 

"شـــــاملو"

گاهی آدم 
دلش فقط یک دوست دارم می خواهد 
تا نمیرد
همین ../.

اختــراع تلفـن بـــــزرگـــــتـــرین خیــــانت بــــه بشــــریـت بـــود . . .!
خـــداحــافظـــــی بـــایــــد رو در رو بــــاشه . . .؛
گــاهــی اوقـــات اشـک هــا ، آدم هــا رو بیـــدار میکــنن . . .
لعنــت بـــر خـداحــافـظــــی هـــای تـلـفـنـــــی . . .!

جهت مشاهده آرشیو "نمایش احساس با عکس" اینجا کلیک کنید.

زندگی به زیبایی مداد رنگی هاست
می توانی از شادترین رنگ ها شروع کنی :
نگاه مهربانت رو صورتی کن
با رنگ سبز اندیشه ات را زیبا کن
به خاطرات قشنگت رنگ نارنجی بزن...
با رنگ آبی آسمان دلت را رنگ آمیزی کن
با رنگ زرد قلب مهربانت را طلایی و درخشان کن
مهربان، امروز را با کدام رنگ آغاز میکنی ؟

در دست های چه کسی
اسراف می شوی تو
اکنون که من
به ذره ذره ات محتاجم؟

ییلماز اردوغان

کوچه های بن بست
همان خیابان های غمگینی هستند
که از رسیدن به تو
نا امید شده اند

امیر طاهری
 

زندگـی چـيز چـرندی اسـت ... !
امـا انسـان اگـر تـا آنجـا كـه مـی توانـد از آن لـذت نبـرد بايـد خيلـی ابلـه باشـد !

 ســامرست مــــوام

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای...
...که در خلوت خانه پیر می‌شوی …
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!
 

خداوند به تو چهره ای داده ، اما تو برای خودت چهره دیگری می سازی!

هر چه فرياد است از چشمان او خواهم شنيد!
هر چه را او سعی دارد بی صدا پنهان کند...

ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨـﺪ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ که می گوﯾﻨﺪ :ﻣﺮﺩ ﺑـﺎﯾﺪ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑـﺎﺷﺪ ...
ﭼﺸﻤـﻭ ﺍﺑـﺮﻭ ﻣﺸﮑﯽ ﺑـﺎﺷﺪ ...
ته ریش داشته ﺑـﺎﺷﺪ ......
ﻭ ...!!ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻮیم :ﻣﺮﺩ ﺑﺍﯾﺪ ﺑﺎﻭﺟــﻮﺩ ﺗﻤﺎﻣﻪ ﻏﺮﻭﺭﺵ - ﻣﻬﺮﺑـﺎن ﺑﺎﺷﺪ ...
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ تمام ﻟﺠﺒﺎﺯﯾﻬﺎیش - ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ....
ﺑــﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻣــــﻪ خستگی ﻫﺎﯾﺶ - ﺻﺒـﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻣﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎﯾﺶ - ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﻣﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ

زنده ایم و زندگی نمی کنیم ...

اگر درد را احساس کردی ، زنده ای ...
اما اگر درد و محنت دیگران را احساس کردی ، انسانی .

جهت مشاهده شماره های قبلی "شعرنگاری" اینجا کلیک کنید.

غم انگیز است….

شب از پهلویی به پهلوی دیگر شوی

ببینی تاریکی

از جای خود تکان نخورده است!

چقد خوبه چقـــد خوبه یکی باشه که بغلتــ کنه

سرتو بزاری رو سینشــ آرومتــ کنهــ

هُـرم نفســـهاش تنتو داغ کنـــه

عطر دستــاش موهاتـــو نوازش کنــه

چقد خوبـــه

چقد خوبه که آروم دمـــ گوشِـــت بگـــهـ

دوســــــتــت دارمــــ

قطار ها 

بیهوده شتاب می کنند...

کاش می دانستند 

که ریل ها 

زودتر به مقصد رسیده اند...
 

خواستم خودمو گول بزنم،

همه خاطراتمو انداختم یه گوشه ای و گفتم "فراموش"،

یه چیزی ته قلبم خندید و گفت: "یادمه”

ای کــاش از هـمـان روز ازل ،
دهــان هــایـمـان را نـیـز " گــِــل " مـی گــرفـتـنـد !

آنـگـاه بـی شـک ؛
نــگـاه مـن و لـبـخـنـد تـو ،
شـنـیـدنی تـریـن زبـان ِ زنـده ی دنـیـا مـی شـد . .

علی موحد (شوتی)

چشم هایم را می بندم

به خیلی چیز هافکر می کنم ...

مثل پرواز ...

خیال خود می رود تا اسمان دور ...

سید حسین دریانی

سیب از درخت افتاد

ستاره از آسمان

تو از چشم من

گاهی فرقی نمیکند از کجا ؟

سرنوشت مشترکی است سقوط …

میگن سیگار به آدم آرامش میده !

کاش یکی پیدا میشد بتونه قد یه نخ سیگار باشه

دستانم خالی ست .
اما ,
دلم , پُر, است , از دوست داشتنِ تو ...
ببخش مرا , بِضاعَتم , همین است .
نفسهایم , شاهدند ...
از جان , همه , جانم , فدایِ تو ....

مهسا عرشی

مسافر شعر ، حلول کن !
در پس کوچه های غزل
در واژه واژه های زوال
در ابیاتی که متولد نشده ، می میرند
دلتنگِ واژه هایی هستم که در چشمانت نگفتم
سرمای کوچه های یخ زده را می توان تحمل کرد
اما ! اندوهِ کوچه هایِ بی تو را نه !!!
دروازه های قلبم بسته می ماند تا خاطراتت کوچ نکنند
کنار پنجره ی یادت می مانم تا :
گمشده ام بیاید
اینجا تهران است ؛ به وقتِ آمدنت…

امیر طاهری

وقتی یکی را دوست دارید، آرزوھایتان آرزوھای اوست.

وقتی یکی را دوست دارید، به زندگی ھم عشق می ورزید.

وقتی یکی را دوست دارید، واژه تنھایی برایتان بی معناست.

وقتی یکی را دوست دارید، برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید.

وقتی یکی را دوست دارید، ناخودآگاه برایش احترام خاصی قائل ھستید.

وقتی یکی را دوست دارید، تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است.

وقتی یکی را دوست دارید، ھر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.

وقتی یکی را دوست دارید، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.

وقتی یکی را دوست دارید، در کنار او که ھستید، احساس امنیت می کنید.

وقتی یکی را دوست دارید، به علایق او بیشتر از علایق خود اھمیت می دھید.

وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید از خواسته ھای خود برای شادی او بگذرید.

وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید برای خوشحالی اش دست به ھر کاری بزنید.

وقتی یکی را دوست دارید، حاضرید به ھر جایی بروید که فقط او در کنارتان باشد.

وقتی یکی را دوست دارید، زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید.

وقتی یکی را دوست دارید، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامش تان می شود.

وقتی یکی را دوست دارید، با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید.

وقتی یکی را دوست دارید، شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده اید.

وقتی یکی را دوست دارید، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید.

وقتی یکی را دوست دارید، او برای شما زیباترین و بھترین خواھد بود اگر چه در واقع چنین نباشد.

وقتی یکی را دوست دارید، تحمل سختی ھا برایتان آسان و دلخوشی ھای زندگی تان فراوان می شوند.

وقتی یکی را دوست دارید، به ھمه چیز امیدوارانه می نگرید و رسیدن به آرزوھای تان را آسان می شمارید.

وقتی یکی را دوست دارید، در مواقعی که به بن بست می رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید.

وقتی یکی را دوست دارید، شادی هایش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی هایش برایتان سنگین ترین غم دنیاست.

وقـــت هـــائی هست 
که جـــــز به بودنـــت
دلــم رضایت نمی دهــــــد
حــــالا ...
من از کجـــا بیـــاورمــت؟!

چند وقت است برایت مینویسم
و تو میخوانی
و گاهی تو مینویسی و من میخوانم
حواست به من باشد

دوست مــــــــــجازی من

بین ما هیچ نقابی نیست
این روزها درد دلهایمان را
به زبان نمی آوریم
تایپ میکنیم

مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم

نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی

پشت هر یک از لایکها یک مخاطب خاص نشسته است
میخواند/فکر میکند/گاهی هم گریه میکند/یا میخندد

برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار

ولی میدانم

قد تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی

دوست مــــــــــجازی من

گاهی آنقدر احساس نزدیکی میکنیم که دستمان به مانیتور میخورد
بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد

فراموش میکنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم/گاهی هم دروغ میگوییم

آنقدر که با تو راحت هستم با خودم نیستم

نمیدانم....
شاید این معجزه ی مـــــجازی بودنت باشد

دوست مجازی من

بودنت را قدر میدانم و دوستت دارم !

به جرئت می‌توان فروغ فرخزاد را یکی از چند زن ایرانی دانست که با زبان شاعری، آموخته‌ها و اندوخته‌هایش را از دنیای مدرن به تصویر کشیده و لایه‌ای نوین از زندگی انسان معاصر را ارائه داده است؛ وجود مفاهیم و مقولات مدرن ادبی و فرهنگی، فروغ را ثبت کننده اندیشه‌های مدرن ایرانی معرفی می‌کند. فروغ آموخته شعر سنتی و نیمایی است و ارتقادهنده زبان به زبانی که در خدمت بیان احساسات سرکوب شده زنانه است. او با بهره گیری از فرم مدرن شعری، محتوای زیبا‌شناختی، اجتماعی و طبیعی به حس انسانی زن شاعر اوج بخشیده و مدرنیسم ادبی ایران را به زمینه‌های ساختارشکنانه‌ای کشاند که پیش از او در میان شاعران زن سابقه‌ای نداشت.

فروغ فرخزاد در ۸ دی ماه ۱۳۱۳ خورشیدی در تهران به دنیا آمد؛ دوره‌ای که تهران به شدت تجربه مدرنیته را می‌آزمود و فرهنگ و جامعه ایرانی درصدد برآوردن بخش عمده‌ای از آرمان‌ها و مطالبات مشروطیت به سر می‌برد. تقلا در عرصه‌های تجدد و سخت جانی سنت به زانو در آمده، دوگانگی اجتماعی ایجاد کرده بود و همین هم در خانواده و محیط تربیتی فروغ آشکار بود و زمینه‌های شکل گیری شخصیت عصیانی و معترض او را پدیدار ساخت.

شخصیت فکری و ادبی فروغ در دهه‌های ۲۰ تا ۴۰ بالید؛ دورانی که ایران رویدادهای سرنوشت سازی را تجربه می‌کرد. فضای سیاسی آشفته و دگرگونی اقتصادی به همراه شکوفایی مدرنیسم ادبی و هنری، نوسازی و دیکتاتوری در تاریخ معاصر ایران، دربردارنده حکایت آن دوران است. شعر فروغ الهام گرفته از زمانه‌اش بود و فرا‌تر از آن، نام و اندیشه شاعر را در تاریخ مدرن اندیشی ایرانیان به ثبت رساند. فروغ فرخزاد به سن ۳۲ سالگی در ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ بدرود حیات گفت.

لطفا تا باز شدن كامل عكسها شكیبا باشید. 

 در صورتیکه تصاویر این ایمیل برای شما قابل مشاهده نیست بر روی لینک بالای ایمیل کلیک کنید.

دلت که گرفت، دیگر منت زمین را نکش
راه آسمان باز است، پر بکش
او همیشه آغوشش باز است، نگفته تو را میخواند ؟
اگر هیچکس نیست، خدا که هست...
.
.
.
خوشا آن بنده با عهد و پیوند
که دارد بازگشتی با خداوند
به کام خویش اگر چندی رود راه
چو باز آید نیاز آرد به درگاه...
.
.
.
اون لبخندی که برای پنهان کردن دردت میزنی،
لبخند خداست به بنده اش
اون لبخندی هم که پشتش خدا باشه،
تمام مشکلاتو حل میکنه...
.
.
.
خدا تلفن ندارد، اما من با او صحبت میکنم
فیسبوک ندارد، اما من دوست او هستم
توییتر ندارد، اما من او را دنبال میکنم...
.
.
.
با خدا دعوا کردم با هم قهر کردیم فکر کردم دیگه دوستم نداره
رفتم تو رختخواب چند قطره اشک ریختم و خوابم برد
صبح که بیدار شدم مامانم گفت نمیدونی از دیشب تا صبح چه بارونی میومد...
.
.
.
تمام خوبی ها را برایت آرزو می کنم، نه خوشی ها را
زیرا خوشی آن است که تو می خواهی
و خوبی آن است که خدا برای تو می خواهد...
.
.
.
نیایش یعضی از ما آدم ها با خدا
و درخواست از او برای حضور در زندگیمان
مانند شیطنت بچه هایی است که در می زنند و فرار می کنند...
.
.
.
زمانبندی خدا بی نظیر است،
نه هیچگاه دیر نه هیچگاه زود
کمی بردباری می طلبد و ایمان بسیار،
اما ارزش انتظار را دارد...
.
.
.
یکی از فرق های انسان با خدا این است که
انسان تمام خوبیها را با یک بدی فراموش میکند
ولی خدا تمام بدیها را با یک خوبی فراموش میکند...
.
.
.
قربون خدای بزرگم برم که اگه خطا کنم
نهایت قهرش بین دو اذانه
دوباره صدام میکنه، خدا عشق است...
.
.
.
دوست خدا بودن یونیفورم نمی خواهد،
فقط یه دل پاک و زلال کافیست...
.
.
.
ﻫﻤﻴــــﺸﻪ ﺳــﺮﻡ "ﺑﺎﻻﺳــﺖ"،
ﭼــﻮﻥ ﺑــﺎﻻی ﺳــﺮﻡ "ﺧﺪﺍﺳــﺖ"
.
.
.
گرفتار آن دردم که تو درمان آنی،
بنده آن ثنایم که تو سزای آنی...
.
.
.
خداوندا
دنیای آشفته ی درونم را که تنها از نگاه تو پیداست،
با لالایی مهربان خود، آرام کن
تا وجود داشتن و بودن را به زیبایی احساس کنم...
.
.
.
پروردگارا
بیشتر می جوئیم و کمتر می یابیم
وقتی تو را در نظر نداریم...
.
.
.
میگن شبا فرشته ها
از آرزوی آدما
قصه میگن واسه خدا
خدا کنه همین حالا
رویای تو هرچی باشه
گفته بشه پیش خدا
.
.
.
هر صبح پلکهایت فصل جدیدی از زندگی را ورق می زند
سطر اول همیشه این است : خدا همیشه با ماست...
پس دوست عزیز بخوانش با لبخند
.
.
.
پروردگارا...
مهارت مراقبت از آنچه را که به ما بخشیده ای
در قلبمان بکار زیرا ما در از دست دادن استاد شده ایم...
.
.
.
جواب آزمایش الهی مون، درست در نمیاد
اگر عمری از حرام و لقمه اش ناشتا نباشیم...
.
.
.
شک دارم که خالق دانه های انار
زندگی مرا بی نظم چیده باشد...
.
.
.
از خدا برگشتگان را کار چندان سخت نیست
سخت کار ما بُوَد کز ما خدا برگشته است...
.
.
.
الهی
همنشین از همنشین رنگ می گیرد،
خوشا آنکه با تو همنشین است...
.
.
.
خدایا تو میدانی آنچه را که من نمیدانم
در دانستن تو آرامشیست و در ندانستن من تلاطمها
تو خود با آرامشت تلاطمم را آرام ساز...
.
.
.
به خاطر بسپاریم که
همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است
آرام، بی صدا، همیشگی...
.
.
.
الهـــی
چون در تـــو نگریـم شاهیــم و تــاج برسـر
وچون به خـود نگیریـم، خاکیــم و خاک برسـر...
.
.
.
وقتی چشم امیدتان به خدا باشد و باور و ایمان قوی داشته باشید:
هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که راست نباشد
هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که پیش نیاید
هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که دیر نپاید...
.
.
.
ﺷﻌﺎﻉ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﺖ ﺭا ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﻦ،
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻛﻪ ﺭﻭﺯی ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﻫﻤﻪ ﺭا ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺩﻫﻲ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﺎ ﺧﺪا ﻓﺎﺻﻠﻪای ﻧﻴﺴﺖ...
.
.
.
خدایا
خواستم بگویم تنهایم
اما نگاه خندانت مرا شرمگین کرد
چه کسی بهتر از تو
.
.
.
کار خدا نشد ندارد،
او خوب می داند چطور در و تخته را به هم جور کند
خواسته هایت را به او بسپار،
او حتما راهی برای رسیدن، به تو نشان خواهد داد...
.
.
.
خدایا مرا ببخش
که همواره در گرفتاری هایم؛ دنیا را از تو خواسته ام
الهی دستانی عطا کن که تو را برایم از تو بخواهد...
.
.
.
خدایا به تنهاییت قسم،
ما را به آنچه که قسمتمان نیست عادت نده
.
.
.
زَهر است عطای خلق هرچند که دوا باشد
حاجت از کی طلبی جایی که خدا باشد ؟!
.
.
.
خدایا شکرت که مرا از تمام وابستگی ها می رهانی
و ترس از دست دادن را از من دور کردی
و چنان روحم را بزرگ کردی که دلبسته باشم نه وابسته...
.
.
.
وقت دعا خجالت نکش،
نگو من گناهکارم و صدامو نــمیشنوه
اونـی که اون بالاست بیشتر از اونی که تو فکر میکنی هـــواتـو داره...
.
.
.
آرامش چیست؟ نگاه به گذشته و شکر خدا
نگاه به آینده و اعتماد به خدا
نگاه به اطراف و جستجوی خدا
نگاه به درون و دیدن خدا
لحظه تان سرشار از بوی خدا!
.
.
.
شک نکن
درست در لحظه ی آخر، در اوج توکل و در نهایت تاریکی
نوری نمایان می شود، معجزه ای رخ می دهد
و چه زیبا خدا از راه می رسد...
.
.
.
روزهایی بدی در زندگی آدم می رسد،
که هیچ کسی حتی نمی پرسد "خوبی؟"
برای چنین روزهای بدی، نیاز به یگانه مهربانِ دلسوزی داری
به شرطی که در روزهای خوب فراموشش نکرده باشی و نامش چه زیباست...
"خــــدا"

>> جهت مشاهده آرشیو این مطلب ا

د. سرانجام روزی متوجه خواهید شد که آنچه که اهمیت دارد، نه مادیات، بلکه سلامتی مادر، پدر، فرزند و سایر عزیزانی است که در زندگی تان حضور دارند.

>> جهت مشاهده آرشیو این مطلب اینجا کلیک کنید <<
 

مانده تا برف زمين آب شود
مانده تا بسته شود اين همه نيلوفر وارونه چتر 

ناتمام است درخت‌
زير برف است تمنای شنا كردن كاغذ در باد 
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوك از افق درك حيات‌

مانده تا سينی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عيد 

در هوايی كه نه افزايش يك ساقه طنينی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ام‌
مانده تا مرغ سرچينه هذيانی اسفند صدا بردارد 

پس چه بايد بكنم
من كه در لخت ترين موسم بی چهچه سال 
تشنه زمزمه ام؟

بهتر آن است كه برخيزيم
رنگ را بردارم
روی تنهايی خود نقشه مرغی بكشم...

// هشت کتاب - دفتر: حجم سبز - شعر: پرهای زمزمه

بلندای شب یلدای من باش
طلوع روشن فردای من باش
ولی فردا خدا داند کجایی
همین حالا همین حالای من باش

شب یلدای من آغاز شد
نه سرخی انار
نه لبخند پسته
نه شیرینی هندوانه
بی تو یلدا زجر آورترین شب دنیاست ...
بی من یلدایت مبارک !
.
.
.


فرا رسیدن دی ماه،فصل امتحانات را تبریک می گوییم !
ستاد کوفت سازی شب یلدا
.
.
.
.


یلدا یعنی هر شب بی کسی
یعنی غم...غصه...بی هم نفسی
یلدا یعنی خاستن...عشق...تا سر حد جنون
یلدا یعنی شب گریه های یک دل پر خون . . .
.
.
.
.


یلداست بگذاریم هر چه تاریکی هست هرچه سرما و خستگی هست
تا سحر از وجودمان رخت بربندد
امشب بیداری را پاس داریم تا فردایی روشن راهی دراز باقیست
شب یلدا مبارک !
.
.
.
.


روی شما مثل گل هندونه ، خنده هاتون مثل قاچ هندونه
روزگارتون مثل پوست هندونه ، جیبتونم پر تخم هندونه
یلداتون مبارک
.
.
.
.


شده یلدا مقارن با محرم / نمی دانم بخندم یا بگریم
مبارک، تسلیت عید و عزاتان / پس از شادی بخور یک ذره هم غم
.

.
.
.


من بلندای شب یلدا را / تا خود صبح شکیبا بودم
شب شوریده ی بی فردا را / با خیال تو به فردا کردم
چه شبی بود ! عجب زجری بود ! غم آن شب که شب یلدا بود ...
.
.
.
.


درنای خشک مرثیه خوان نمانده است / طفلی برای زینت کبری نمانده است
باید به جای حافظ و سعدی لهوف خواند / دیگر برای ما شب یلدا نمانده است . . .
یا حسین
.
.
.
.

تنها چند دقیقه ناقابل مى تواند از یک شب عادى ، شب یلدا بسازد ؛
ولى با هم بودن است که آن را نیک نام کرده و در تاریخ ماندگار شده است .
.
.
.
.


ما منتظر صبح شب یلداییم
دستی به دعا تا فرج فرداییم . . .
.
.
.
.


مژده داد منتظر باش، یلدا نزدیک است...
شاید او نمی داند طولِ درد و غم انتظار در شب یلدا،
به اندازه ی همان ثانیه های کوتاهِ بلندی اش بیشتر است . . .
.
.
.
.


یادمان باشد با آمدن زمستان اجاق خاطره ها را روشن بگذاریم
تا دچار سردی فاصله ها نشویم ...
یلدا مبارک !
.
.
.
.


لذتی که در چتربازی و خراب شدن ناگهانی به خانه فک و فامیل،
در شب چله هست در تشریف فرمایی با دعوت قبلی نیست !
.
.
.
.


باور به نور و روشنایی است که شام تیره ، از دل شب یلدا
جشن مهر و روشنایی به ما هدیه میدهد . یلدا یتان مبارک
.
.
.
.


خوب می دانم قماری بیش این دنیا نـبود
من ولی در حسرت بُردی،خمارت مانده ام
سرد می آید به چشم مست من چشمت و باز
از همین یلدا به عشق آن بهارت مانده ام . . .
.
.
.
.


به صد یلدا الهی زنده باشی
انار و هندوانه خورده باشی
اگر یلدای دیگر من نباشم
تو باشی و تو باشی و تو باشی
یلدا مبارک !
.
.
.
.


اگر میم مشکلات را برداریم زندگی شیرین میشه ،
برایت هزاران یلدای شکلاتی آرزو دارم ...
عمرتان طولانی ، قلبتان آفتابی !
.
.
.
.


یه دوست هم نداریم اسمش یلدا باشه یه حسِّ خاص بهم دس بده این شبا !
والللا...
.
.
.
.


چل بار بگو ( چل تا چلو چل بار چلو میدم )
و برای چل تا چل بفرست تا شب چله یه خبر چل کننده چلت کنه !
" چله ی قشنگتون مبارک "
.
.
.
.


رفیق ، زمستون رسیده ؛ سردت شد خبرم کن تا بیام برات بسوزم !
*یلدات مبارک*
.
.
.
.


امسال چه زیباست ، شب یلدای من طولانی ترین شبی که به تو فکر مکینم
و از یادآوری نگاه پرمهرت شب سیاهم لبریز از نور عشق میشود ...
یلدا مبارک !
.
.
.
.


ای کاش می دانستم چگونه به صبح رسانم تمامی شب هایی را که با رفتنت یـلـدا شدند ...
.
.

.
.
.



بیا تا در بلندترین فرصت شبانه ،
از هزار رنگی پاییز به یکرنگی زمستان برسیم ... یلدا مبارک !
.
.
.
.
 

شب هجرانت ای دلبر، شب یلدا است پنداری
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
یلدا مبارک
.
.
.
.



شب یلدا شب بزم و سرور است
شبی طولانی و غمها بدور است
شباهنگام تا وقت سحرگاه
بساط خنده و شادی چه جوراست
یلدا مبارک
.
.
.
.


Yalda yani :
"Y"ademan bashad ke zendegi
"A"nghadr kootah ast ke
"L"ezzate
"D"aghigheyi bishtar be ham
"A"ndishidan ra bayad jashn gereft
.
.
.
.


کاش هندونه یه دکمه Ctrl+Z داشت
که اگه بعد از بریدن سفید درمیومد سریع برمیگردوندیش و یه بار دیگه امتحان میکردی ...
.
.
.
.


تو که نیستی ، "یلدا" بلندترین شب سال نیست ؛ اوج دلتنگیست ...
.
.
.
.


بیا ای دل کمی وارونه گردیم
برای هم بیا دیوونه گردیم
شب یلدا شده نزدیک ای دوست
برای هم بیا هندونه گردیم
شب یلدا مبارک
.
.
.
.


شب یلدا ، شب یلدا ، عطر پیرهن تو داره
شب یلدا ، شب یلدا ، تو رو یاد من می یاره
واسه ی نشستن غم ، روی قلب پاره پارم
عطر پیرهن تو رو بس ، یاد اسمون تارم . . .
.
.
.
هرچه از روشنی و سرخی داریم برداریم کنار هم بنشیینیم
و بگذاریم که دوستی ها سدی باشند در برابر تاریکی ها . . .
یلدایتان رویایی ، روزهایتان پر فروغ ، شبهایتان ستاره باران . . .
.
.
.
.


به آخر پاییز پاییز رسیدیم,همه دم میزنند از شمردن جوجه ها !
روی تختت امشب :
بشمار تعداد دلهایی را که به دست اوردی !
بشمار تعداد لبخندهایی که بر لب دوستات نشاندی !
بشمار تعداد اشک هایی که از سر شوق و غم ریختی !
فصل زردی بود ، تو چقدر سبز بودی ؟
جوجه ها را بعدا با هم میشماریم !
.
.
.
.


دوباره نوبت دیدار یلداست / بدون یار این یلدا چه تنهاست
وجودش نور در این تیره شب بود / بدونش این شب یلدا و سرماست
دگر یلدا برایت دل ندارم / نگاهم منتظر بر نور فرداست
همه در شور این یلدا بهارند / انار سرخ بر سفره چه زیباست
ندارم جز تو امشب آرزویی / که با تو هر شب من مثل یلداست . . .
 

>> جهت مشاهده آرشیو این مطلب اینجا کلیک کنید <<

برترين خير و خوبى شاد زيستن است،
نه عمرى را در رياضت به سر بردن به اميد يك مرگ سعادت بخش.
اگر ما در همين زندگى دنيا سعادتمند شديم ، مرگ بر ما آسان خواهد بود
زيرا مرگ امرى طبيعى است كه در زمان خود فرا مى رسد ،
در حالى كه اغلب نظام هاى موجود تعليمات دينى
به مردمان توصيه مى كند كه
بيشتر طالب شادى پايان باشند
و اگر آنها اين تعليمات را پيروى كنند،
از وظيفه لذت بردن پاك و برخوردارى معصومانه از مواهب هستى غافل خواهند شد،
و نهايتا خود را از وصول به سعادت نهايى نيز محروم خواهند كرد.


"The Duty of Happiness" 

Certainly the highest good is to live happily,
And not through a life of mortification to expect a happy death.
Should we attain felicity in life,
Death with be easy, as it will be natural and in due season.
Whereas by the present system of religious teaching, 
Men are enjoined to value chiefly happiness at the end of life, 
Which, if they were implicitly to follow, 
They would, by neglecting the first great duty, 
That of innocent enjoyment during existence,
Effectually preclude themselves from attaining.
Samuel Taylor Coleridge


نوشته از ساموئل تیلور كالريج
ترجمه حسين الهى قمشه اى
برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"

این شعر همه جا به نام سهراب سپهری مندرج است ولی این سهو است و در فهرست های مدون اشعار او یافت نمیشود. به نظر میرسد این شعر سیر تحولی سپری کرده. اول شاعری خلوت گرا آنرا سروده ولی صاحبدلانی دگر نیز آنرا پرورده اند گونه ای از این شعر را قبلا از آقای شهاب ارد قنبری خوانده بودیم ولی نسخه بالا که طولانی تر است، مربوط است به کیوان شاه بداغی.

 پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
.
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
.
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
.
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
.
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
.
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
.
مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
.
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
.
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
.
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
.
هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
.
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
.
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
.
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
.
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
.
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
.
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
.
هرکجایی, شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
.
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
.
ای رفیق روزهای گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!

سروده دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی

عاقلانه ترین کلمه "احتیاط" است
حواست را جمع کن

دست و پا گیر ترین کلمه "محدودیت" است
اجازه نده مانع پیشرفتت شود

سخت ترین کلمه "غیر ممکن" است
اصلا وجود ندارد

مخرب ترین کلمه "شتابزدگی" است
مواظب پل های پشت سرت باش

تاریک ترین کلمه "نادانی" است
آن را با نور علم روشن کن

کشنده ترین کلمه "اضطراب" است
آن را نادیده بگیر

صبور ترین کلمه "انتظار" است
همیشه منتظرش بمان

با ارزش ترین کلمه "بخشش" است
سعی خود را بکن

قشنگ ترین کلمه "خوشرویی" است
راز زیبایی در آن نهفته

سازنده ترین کلمه "گذشت" است
آن را تمرین کن

پرمعنی ترین کلمه "ما" است
آن را به کار ببر

عمیق ترین کلمه "عشق" است
به آن ارج بده

بی رحم ترین کلمه "تنفر" است
با آن بازی نکن

خودخواهانه ترین کلمه "من" است
از آن حذر کن

نا پایدارترین کلمه "خشم" است
آن را در خود فرو بر

بازدارنده ترین کلمه "ترس" است 
با آن مقابله کن

با نشاط ترین کلمه "کار" است
به آن بپرداز

پوچ ترین کلمه "طمع " است
آن را در خود بکش

سازنده ترین کلمه "صبر" است
برای داشتنش دعا کن

روشن ترین کلمه "امید" است
همیشه به آینده امیدوار باش

منبع:پرشين استار

تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است /  ذات بد نیکو نگردد گر چه بنیادش بد است

گرچه میدانم نمی آئی ولی هردم زشوق / سوی در می آیم و هر سو نگاهی می کنم

خنده ام می بینی و از گریه دل غافلی / خانه ما از درون ابر است و بیرون آفتاب

چنان در قید مهرت پای بندم / که گوئی آهوئی سر در کمندم

هفت شهر عشق را عطار گشت / ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم

آسمان در کشتی عمرم کند دائم دو کار / وقت شادی بادبانی وقت اندوه لنگری

من از چشمان خویش آموختم رسم محبت را / که هر عضوی به درد آید به جایش دیده می گرید

اشک را گفتم چرا می ریزی ای دیوانه گفت / روزن امیدی از این گوشه پیدا کرده ام

در حسن دو چیز است بلای دل و دیده / چشم سیه و گوشه ی ابروی کشیده

موی سپید را فلکم رایگان نداد / این رشته را به نقد جوانی خریده ام

پشه از شب زنده داری خون مردم می مکد / زینهار اندیشه کن از مردم شب زنده دار

مرا به سبزی دیدار خویش مهمان کن/  که بند بند وجودم اسیر پائیز است

زاحمد تا احد یک میم فرق است / همه عالم در این یک میم غرق است

اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم/ که خلاص بی تو بند است و حیات بی تو زندان

چه خوش صید دلمکردی بنازم چشم مستت را / که کس آهوی وحشی را از این خوشتر نمی گیرد

پیوسته است سلسله موجها به هم / خود را شکست آن که دل ما شکسته است

خسرو از بس خواب شیرین دیده است/  پلک های او به هم چسبیده است

چوب را چون بشکنی گوید تراق / این تراق از بهر چیست بهر فراق

عقل پرسید که دشوارتر از مردن چیست؟ / عشق فرمود فراق از همه دشوارتر است

یک عمر گنه کردم و شرمنده که در حشر / شایان گذشت تو مرا نیست گناهی 

درشیون جنین گه زادن تاملیست / پیداست متن نامه ز عنوان زندگی

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت / نا خلف باشم اگر من به جوئی نفروشم

من از بیقدری خار سر دیوار دانستم که ناکس کس نمی گردد از این بالا نشینی ها

تو گرانمایه ترین تصویری / من اگر قاب تو باشم کافیست

گرگ اجل یکایک از این گله می برد / این گله را ببین که چه آسوده می چرد

زندگی زیباست ای زیبا پسند / زیبه اندیشان به زیبائی رسند

همه عیب خلق گفتن نه مروت است و مردی / نگهی به خویشتن کن که تو هم گناه کردی

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد / بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

جوانی کجائی که یادت به خیر / به پیری رسیدیم در این کهنه دیر

پیکر تراش پیرم و با تیشه خیال/  یک شب تو را ز مرمر شعر افریده ام

دانی که چرا راز نهان با تو نگویم / طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

گر هنری داری و هفتاد عیب / دوست نبیند مگر آن یک هنر

اندازه نگه دار که اندازه نکوست/  هم لایق دشمن است و هم لایق دوست

از آن خوانند آرش را کمانگیر / که از ساری به مرو انداخت یک تیر

اگر از شوق پریدن شده ای بی تب و تاب / پر پرواز کتاب است کتاب است کتاب

بسیار زدلتنگی خود غنچه غمین است / غافل که شکفتن نفس باز پسین است

بر درخت زنده بی برگی چه غم / وای بر احوال برگ بی درخت

گفتی شتاب رفتن من از برای توست / آهسته تر برو که دلم زیر پای توست

تو را برای وفای تو دوست میدارم /  وگرنه دلبر پیمان شکن فراوان است

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن / شنیدن کی بود مانند دیدن

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشت زندانی / چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه / مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

گر بر سر آنی که زما چهره بپوشی گیسو به رخ افکن که نقابی به از این نیست

آسمان بوی اجابت می دهد بس که قندیل دعا آویخته است

به دل نقش خیال خفتنش بر سینه چون بندم ؟ تپیدن های دل ترسم کند از خواب بیدارش

لبخند تو را چند صباحیست ندیدم یک بار دگر خانه ات آباد بگو سیب

بگذشته و آینده دریغ و هوس است عمری که شنیده ای همین یک نفس است

مرو راهی که پایت را ببندند مکن کاری که هوشیاران بخندند

دلم پر آتش و چشمم پر آب شد هر دو دو خانه وقف تو کردم خراب شد هر دو

قاصد ادای نامه تواند نه عرض شوق حیف از زبان که بال کبوتر نمی شود

نمی گویم فراموشم مکن گاهی به یاد آور رفیقی را که می دانی نخواهی رفت از یادش

تو باز حسن پراندی و من کبوتر دل کبوتری که رود سوی باز ناید باز

این که دائم می کشم با خود نپنداری تن است گور گردان است و در آن آرزوهای من است

گویند مردمان غم دیوانگان خورند / دیوانه هم شدیم و غم ما کسی نخورد

شمع را باید از این خانه برون بردن و کشتن / تا که همسایه ندان که تو در خانه مائی

و با این ای کاش گفتن ها و افسوس خوردنها ، زندگی تو را دوباره به من نمیدهد!
هر چه بود گذشت و نگذشت هر چه در دلم نشست!
گرچه میگویند او که رفته است فراموش میشود ، اما عشق تو در دلم هیچگاه خاموش نمیشود.

ساده میتوان گذشت از هر اتفاق یا حادثه ای ، اما از تو به سادگی نمیتوان گذشت !
گرچه شکستی دلم را و بی وفایی هایت را در دلم گذاشتی و رفتی ، اما آنگاه که دلم بهانه ی داشتن تو را میگیرد ، نمیتوانم به دلم بفهمانم که تو به دردش نمیخوری!
نمیتوانم دلم را راضی کنم به اینکه تو دیگر در کنارم نیستی!

سخت میتوان گذشت از عشقی که روز و شبم بوده، لحظه به لحظه خاطره های زندگی ام بوده
سخت میتوان گذشت از آن نگاه های لحظه دیدار ، از روز اول و آخرین دیدار
سخت میتوان فراموش کرد خاطره های شیرین را ، در کنار هم بودن و آن بوسه های آتشین را!

و حالا به جایی رسیده ام که گاهی حتی فکر کردن به کسی دیگر محال است ، اینکه دل ببندم به دلی دیگر یک خواب است ، برای من بوسه از لبی دیگر حرام است!

ای کاش ..
و با این ای کاش گفتن ها و افسوس خوردنها ، تو برای من ماندنی نمیشوی !
خودم را به کدام راه بزنم که بی خیالی همه غم ها در دلم را بپوشاند ، اما بی خیال شدن از همه چیز ممکن است جز تو!
بی خیال تو نمیشوم و بی خیال خودم میشوم ، فکر میکنم کسی دیگرم و یک تنهای بی نشان میشوم !

ای کاش
و گاهی میرسد که زبانم بند می آید از گفتن حرفها ، و حتی یک کلام!
و میگویم ای کاش روزی نمی آمد که بخواهم در وصف تو بگویم( ای کاش