ترک پیمان جدمان در زمان فقدان شریعت را گناه خواندیم1 تا معصیتهای خویش در روزگار دین را فراموش کنیم؟!.
هبوط را به نزدیک شدن پدر و مادرمان به درخت ممنوعه نسبت دادیم و "اهبطوا منها جمیعا" را از یاد بردیم.2
پذیرش توبه به اقرار "ظلمنا انفسنا"3 و شکوه فراگیری کلمات ربانی 4 ما را متذکر نمی شود که چه بسیاری،ابلیس وار گفتیم:"تو ما را گمراه کرده ای" !5
از "صراط مستقیم" خارج و در کناره های راه با شیطان همنشین میشویم.6
او را چون یک نماد ،دور می پنداریم و یا انکارش میکنیم تا شاید دشمنی آشکارش را از خاطر ببریم.7
لشکر و جنود و حزبش را بهانه میکنیم8 که ضعف کید و مکرش را باور نکنیم.9
چه میگویم!که ما حتی غافلیم که اینقدر غافلیم!!
غافلیم که تقاضای فرصتش تا" روز بعث" 10 ، تنها به مهلت دادنی تا "روز وقت معلوم"11 ،پذیرفته گردید چرا که منجی(علیه السلام) روزی ظهور خواهد کرد و صدها افسوس، همو میفرماید:"..ما را از ایشان(شیعیان) دور نمی دارد مگر آن دسته از کردارهای آنان که ما را ناپسند و ناخوشایند است."12
امام صادق علیه السلام فرمود :
" هنگامی که گرفتاری بنی اسرائیل به درازا کشید و ظلم و ستم بر ایشان از هر سوی باریدن گرفت، چهل روز ،صبحها روی به درگاه الهی آورده و ضجه و گریه آغاز نموده و به دعا قیام کردند،پس از آن درهای رحمت الهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش در آمد و خداوند به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که با امداد غیبی، بنی اسرائیل را از شر فرعون نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها کاست..
سپس فرمود : شما هم اگر مانند بنی اسرائیل به درگاه خدا دعا کنید , خدا فرج ما را نزدیک خواهد فرمود،اما اگر چنین نکنید،این سختی(امر) به نهایت مدتش خواهد رسید."13
سالیان سال از فرمایش امام میگذرد و همچنان فقدان نبی (ص) و غیبت ولی (ع) و همچنان، شیطان با لشکر و جنود و حزبش و کثرت دشمنان و کمی خودیها و شدت فتنه ها و زمانه ای که بر علیه ماست ..... و همچنان ،مایی که هنوز بیچارگی خویش را باور نداریم.
فرصت احیایی دوباره،داده شده. آیا میشود لااقل این سه شب را چونان چهل روز بنی اسرائیل ،به اضطرار ضجه زنیم و دعا کنیم....شاید در فرج مولا تعجیل شود؟!
1-115 طه
2-36 بقره
3-23 اعراف
4-37 بقره
5-16 اعراف
6-16 اعراف
7-168 و 208 بقره،22 اعراف و..
8-(شیطان دارای حزب است) 19 مجادله-(شیطان دارای لشکر و جنود است) 71 انعام،64 اسرا و 95 شعرا
9-76 نسا
10-14 اعراف,36 حجر
11-38 حجر
12- بخشی از نامه امام زمان علیه السلام به شیخ مفید
13-بحارالانوار،ج 52، ص 131